Kiedy poddawano dokładnej rewizji pasażerów dalekobieżnego autobusu którym jechałam mogłam domyślać się że doszło do nowych zajść choć w oficjalnej prasie nie znajdowałam na ten temat informacji. Kiedy w Sidi BulAbbas spalono meczet Braci Muzułmanów w prasie nie znalazła się na ten temat żadna wiadomość. Już w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych sytuacja w kraju stawała się coraz trudniejsza a krwawe wypadki w Algierze w październiku 1988 roku dowiodły jak wielki kryzys objął kraj.

Poświadczyły one również silny rozbrat między społeczeństwem które artykuuje swoją tożsamość i któremu ton nadaje nowa generacja a władzą już nie aprobowaną tak jak niegdyś. Przeżywa ona spadek autorytetu ujawniając bezradność wobec kryzysu ponadto jest krytykowana za zbyt dalekie odejście od islamskiej osobowości. Integryzm i berberyzm wymagają zdemokratyzowania struktur społecznych i państwowych aby młodzi ludzie z nimi związani w sposób legalny mogli kształtować rzeczywistość. Karta Narodowa Algierii uchwalona w 1967 roku głosi że naród algierski jest jeden i stanowi mozaikę populacji o różnym pochodzeniu etnicznym. W czasie okupacji francuskiej algierskie dzieci uczęszczające do nielicznych wówczas szkół z językiem wykładowym francuskim powtarzały za tekstem swego elementarza Nasi przodkowie Galowie (starożytni Rzymianie nazywali Francję Galią).

Była to nieprawda gdyż przodkami Algierczyków są Berberowie najwcześniejsi mieszkańcy tych ziem. Pierwotna ludność pochodzenia berberyjskiego wskutek późniejszej islamizacji i arabizacji stała się narodem algierskim arabskomuzułmańs kim. Skład polityczny Kabylów zupełnie jest odrębny od Arabów gdy tych towarzystwa zasadą jest wojenna arystokracja Kabyle rządzą się ściśle demokratycznie pisał mjr Bystrzonowski. Dziś różnice etniczne między Arabami a Berberami polegają przede wszystkim na odmienności języka dlatego można mówić o ludności Algierii jako o populacji składającej się z arabofonów i berberofonów.

Zobacz też czym jest adopcja dzieci z Afryki.